Zły czas...

Hejka kochani! 

Jakie to dziwne uczucie pisać tutaj znów do Was! Szczególnie patrząc na ostatnie notki, gdy widzę jak życie potrafi sie szybko zmieniać..A ja w natłoku tego wszystkiego, najzwyczajniej sie zagubiłam i zostawiłam gdzieś w tyle, coś co stanowiło ogromną część mojego życia, coś czemu oddawałam się i poświęcałam tyle czasu...Ludzie odchodzą i przychodzą, ale niektóre rzeczy zostają, tak jak ten blog. Zdałam sobie sprawę, że przez skupienie się na jednej osobie, całkowicie zatraciłam siebie, porzuciłam swoje marzenia, na rzecz tej drugiej...Słuchając jej, moja motywacja całkowicie sie burzyła, wiedziałam, że nic nie osiągnę bo tak mi ona wmawiała, ale jednak jestem tutaj..I dla mnie ogromnym osiągnięciem jest to, że właśnie do Was pisze...Kiedyś coś tak zwykłego, normalnego..A dzisiaj? Coś tak niezwykłego i obcego, ale zarazem znajomego..Dziwne prawda? 

Ostatnie kilka miesięcy było dla mnie niezwykle burzliwym okresem, nie pamiętam kiedy ostatnio tyle się działo, kiedy ostatnio przeżyłam tyle emocji...Z tego miejsca, ogromnie chcę podziękować osobom które wiernie przy mnie trwały, które mnie wspierały i otarły moje łzy, ale też stawiały mnie na nogi i stawiały do pionu gdy już nie dawałam rady..A takich momentów było wiele. Największą rolę odegrał tu Dominik, jednak szczerze mówiąc, po chwili namysłu, mogę śmiało stwierdzić, że również moje cudowne przyjaciółki miały tutaj ogromny udział Sylwia i Kysia, to one potrafiły wylać mi kubeł zimnej wody na głowę żebym się ogarnęła..Poniżej macie zlepek zdjęć z tamtych miesięcy..Miłego oglądania! 

Nie chce obiecywać, że wracam, postaram się to zrobić z wszystkich moich sił! Teraz jest dobry czas, siły mi nie brakuje i pomimo trudności jakie mnie spotykają...Wiem, że sobie poradzę, można poradzić sobie ze wszystkim..Tak jak powiedziałam komuś..Chcesz mnie zniszczyć? Dobrze zrób to, poradzę sobie z tym..Ale licz się z tym, że po tym będe milion razy silniejsza...