21 września 2014

Bo jestem tylko człowiekiem.

Hejka kochani. Dzisiejsza notka będzie inna, jednak wiem, że lubicie takie a ja lubię je pisać. Chociaż może tego nie widać bo taka notka, pojawiła się dość spory czas temu. Większość z Was pewnie wie, że ostatnio w moim życiu nie było za lekko, niektórzy nawet domyślają się o co chodzi. Nie chcę jednak, opowiadać tutaj o tym co się stało, nie ma to najmniejszego sensu. Czasu nie cofniemy. Chciałam napisać o czymś innym, czymś o czym naprawdę bardzo dużo myślałam ostatnimi czasy.  


Ostatnio mam problem ze spaniem, budzę się często w środku nocy i nie mogę zasnąć. Różne myśli nie dają mi spać.  Jest tak wiele rzeczy które chciałabym zmienić, powstrzymać..Jednak nie mogę bo jestem tylko człowiekiem. Bywam nerwowa, niecierpliwa, złośliwa czy zła na cały świat, ale nadal nie jest to niczyja wina, takie jest życie. Muszę pogodzić się z tym, że nie jestem w stanie nic z tym zrobić.
Czasem chciałabym wziąć całe zło tego świata na swoje barki, wole cierpieć niż patrzeć na cierpienie innych. Jednak czy to też nie jest egoistyczne? Przecież zrobiłabym to tylko dlatego by na to nie patrzeć..Wiem, że ciężko za mną nadążyć czy mnie zrozumieć. Czasem nie chciałabym mieć tak cudownego życia, nie chciałabym mieć tych wszystkich osób w okół siebie bo boję się ich odejścia. Czasem wolałabym być samotna, chociaż z własnego doświadczenia wiem, że to również bywa bolesne. Nie wiem co o mnie teraz pomyślicie, nie obchodzi mnie to tak bardzo ponieważ już taka jestem. 
Chciałabym z kimś o tym porozmawiać, ale nie zaczynaj ze mną o tym rozmowy bo najzwyczajniej w świecie przed tym ucieknę. Nie współczuj mi bo nie ma czego, każdego życie tak wygląda. Może ma inne barwy, ale tak naprawdę niczym się nie różni, ma taki sam sens nawet jeśli nie zdajesz sobie sprawy. Każdy z nas dąży do czegoś innego, ale na końcu drogi spotkamy się w tym samym miejscu. Jak ono wygląda? Nikt prócz tych którzy się tam dostali, tego nie wie. To jedna wielka zagadka, którą chyba nie bardzo chcę odkryć. Lubię smutek, mogę wtedy naprawdę wiele zrozumieć. Lubię czasem sama z siebie, włączyć sobie smutną muzykę i po prostu się w nią wsłuchać by pomyśleć o rzeczach ważniejszych niż to co dziś ubiorę..Możesz mi powiedzieć, że jestem taka i owaka, ale mimo moich wad muszę powiedzieć, że lubię siebie. Nie obchodzi mnie co powiesz o moim życiu czy o mnie, znam swoją wartość. 

Obiecałam inną notkę więc jest! Tak naprawdę w końcu wylałam to wszystko z siebie, nie wiem jak to odbierzecie, ale po tym poście tak naprawdę możecie mnie odrobinę lepiej poznać. Lubię pisać takie notki, lubię gdy pokazuje Wam część siebie.



17 komentarzy:

  1. Gdy czytałam ... wiedziałam o czym piszesz.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo lubię takie notki, mądrze piszesz ;) I to fakt możemy Cię bardziej poznać ;)
    Piekna piosenka

    Wiolka-blog KLIK

    OdpowiedzUsuń
  3. bardzo ciekawy post :) a z tym spaniem to i ja również mam podobne kłopoty

    OdpowiedzUsuń
  4. masz tak idealne włosy *.*
    zazdroszczę <3
    i w ogóle śliczne zdjęcia ;)

    ZAPRASZAM DO MNIE:
    BURGUNDYCHOCOLATE.BLOGSPOT.COM - KLIK !

    OdpowiedzUsuń
  5. Śliczną masz bluzke !
    Zapraszam na konkurs! Do wygrania post promujący!
    Poklikałabyś w link Sheinside w poście ? Z góry dziękuję <3
    stay-possitive.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  6. Pięknie to wszystko ujęłaś, ja lubię czytać takie notki powinnaś pisać je częściej :)
    Zapraszam Cię na mojego nowego posta, odwdzięczę się za obserwacje ;)
    finementesword.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  7. Gdy czytałam, czułam to wszysko o czym pisałaś i szukałam tyh rzeczy w swoim życiu. Czekam na więcej takoch postów :)

    OdpowiedzUsuń
  8. śliczne masz włosy! a na bezsenność nie znam lekarstwa, niestety. chyba za bardzo się czymś stresujesz, skoro nie możesz spać :(

    OdpowiedzUsuń
  9. Z tym spaniem normalne ;pp , takie życie. Obserwuje :*

    this-is-paranormal.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  10. Lubię takie posty u Ciebie :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Od bardzo dawna oglądam już twoje posty i przyglądam się stylizacjom jakie tworzysz. Przyznam, że każda jakoś mnie przyciąga- a to kapelusz, a to sweterek, a z innej zaś strony ładna torebka, czy buty. Nigdy jednak nie komentowałam, gdyż nie miałam konta, a dzięki twojemu linkowi dawniej, dawniej podesłanej na skrzynkę fb- odwiedzałam ;)
    Przyznam, że naprawdę świetnie mi się czyta i nowy styl również przypadł mi do gustu. Nieco podobny do tych norweskich blogów modowych =^.^= Sama jednak zbytnio dziewczęco się nie ubieram, ahhh...
    W każdym razie! Ja również od dawna walczę ze swoją wagą, tematyka mojej strony bardzo odbiega od Twojej, ale mimo wszystko zapraszam do siebie. Być może spodoba ci się moja propozycja?
    Pozdrawiam serdecznie!

    http://zulabiega.blogspot.com/2014/09/start.html

    OdpowiedzUsuń
  12. Ja również czasem tak mam, że wsłuchuję się w smutne piosenki i zastanawiam się nad wieloma sprawami... Bardzo lubię tę piosenkę! :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Mam podobnie. ;)
    + piosenka jest cudowna!
    Jesteś śliczna, bardzo mi się podoba twoja uroda. *,* A na zdjęciach bluzeczka:)
    MÓJ BLOG - KLIKNIJ :)

    OdpowiedzUsuń
  14. ja raczej nie słucham smutnych piosenek, jestem raczej szczęśliwa, nie chce się dołować ;)
    obserwuje i liczę na rewanż :)
    kajaczi.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  15. Bardzo dobrze piszesz :) trzeba było iść na humana, a nie elektronik! :D Już od jakiegoś czasu tu wchodzę i nie zamierzam przestawać :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo dziękuję! Szczerze mówiąc, zastanawiałam się nad tym, ale mama mi to wybiła z głowy hah :)

      Usuń
  16. Fajne zdjęcia super wpis


    _manekineko_
    blogmanekineko.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń