Sadness

Hej kochani!

Jestem tak zmęczona szkołą i życiem ostatnio, że pewnie nawet sobie tego nie wyobrażacie! Moja chęć chodzenia do szkoły minęła, wszystko zaczęło sie psuć i wraz z tym wszystkim odszedł mój dobry humor. Mam dość tego wszystkiego, ale wiem, że muszę to jakoś przetrwać. Pocieszam się tym, że po każdej burzy wychodzi słońce i trzeba to przeczekać. Jednak ludzie się nie zmienią, co z tego, że będzie już dobrze, gdy nagle przyjdzie ktoś i będzie chciał to zniszczyć? Gdy odbudujemy to wszystko, ktoś przyjdzie i znów narobi bałaganu niszcząc wszystko co udało nam się zrobić. Nie rozumiem takich ludzi, naprawdę. Wrócę do tego tematu i jestem tego pewna, bo chce się wyżyć, chce gdzieś o tym napisać. A wiem, że blog jest na to idealnym miejscem. W końcu to mój świat, jedyny który wiem, że nikt nie jest w stanie go zniszczyć, nikt.

Mogłabym napisać o tym teraz, jednak w mojej głowie siedzi nadal zbyt niewyjaśninych myśli. Wciąż za dużo by się tego pozbyć i najbardziej boli mnie fakt, że nikt nie jest w stanie mi pomóc. Tylko ja sama.